Το φορολογικό δίκαιο αποκτά σε όλες της χώρες της ΕΕ μεγάλη σημασία, καθώς τα κράτη χρηματοδοτούνται πρωτίστως μέσω της φορολογίας. Η εναρμόνιση του φορολογικού δικαίου είναι επομένως σημαντική για να διασφαλιστεί η συνέχιση της απρόσκοπτης λειτουργίας της ΕΕ. Οι επί μέρους ρυθμίσεις παραμένουν ωστόσο αντικείμενο των κρατών μελών.
Η φορολογία εισοδήματος των φυσικών προσώπων αφορά κυρίως στον τόπο της πηγής του εισοδήματος. Το ελληνικό φορολογικό δίκαιο ρυθμίζεται κατά κύριο λόγο από τους νόμους 4172/2013 (κώδικας φορολογίας εισοδήματος), 2859/2000 (κώδικας ΦΠΑ), 4174/2013 (κώδικας φορολογικής διαδικασίας), καθώς και 2961/2001 (κώδικας φορολογίας κληρονομικών, δωρεών και γονικών παροχών).
Στην Ελλάδα υφίσταται διαφορετική φορολογία για τις διάφορες πηγές εισοδήματος. Προβλέπεται προοδευτική κλίμακα φορολογίας για το εισόδημα από εργασία και συντάξεις (φτάνει μέχρι το 42%), ενώ διαφορετική φορολογική κλίμακα προβλέπεται για το εισόδημα από εκμίσθωση, από κεφάλαιο (π.χ. από μερίσματα). Ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν από 1.1.2016 ίδια φορολογία με τους μισθωτούς / συνταξιούχους, ενώ επιχειρηματίες (έμποροι) και εταιρίες έχουν φορολογία 29%. Επί μερισμάτων προβλέπεται φόρος ύψους 15%.
Το εισόδημα από εκμίσθωση φορολογείται με ποσοστό 15% για εισόδημα έως 12.000 € ετησίως, 35% για εισόδημα από 12.000,01 έως 35.000 και 45% από 35.000,01 και άνω.
Ο φόρος κατά την αγορά ακινήτων είναι είτε ο φόρος μεταβίβασης ακινήτων που ανέρχεται στο 3% και υπολογίζεται επί του τιμήματος , αρκεί να είναι μεγαλύτερο από την αντικειμενική αξία. Εφόσον αγοράζονται ακίνητα με άδεια οικοδομής που εκδόθηκε μετά την 1.1.2006 και εφόσον η αγορά γίνεται από τον εργολάβο, τότε στην αγοροπωλησία αντί του ΦΜΑ υπολογίζεται ΦΠΑ 24%.
Σε δωρεές, γονικές παροχές και κληρονομιές υφίσταται αφορολόγητο ποσό ύψους 150.000 € ανά άτομο, εφόσον η δωρεά/ γονική παροχή / κληρονομία γίνεται προς / από σύζυγο, τέκνο, εγγόνι. Δωρεές και κληρονομιές προς τρίτους μη συγγενείς έχουν σημαντικά υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές.
Ως ευρωπαϊκό φορολογικό δίκαιο νοείται το διεθνές κληρονομικό δίκαιο το οποίο αφορά σε υπερεθνικές ρυθμίσεις των κρατών μελών της ΕΕ. Θέματα αποφυγής διπλής φορολογίας ρυθμίζονται από συμβάσεις αποφυγής διπλής φορολογίας που καταρτίζονται μεταξύ των κρατών.
Εφόσον τα διαφορετικά φορολογικά συστήματα επηρεάζουν την εσωτερική αγορά της ΕΕ, τότε η ΕΕ δικαιούται να εναρμονίζει θέματα σχετικά με τους έμμεσους φόρους ώστε να εξαλείφει εμπόδια στο εμπόριο. Πρακτικά αυτό είναι ουσιώδες σ’ ό,τι αφορά τον ΦΠΑ. Η εναρμόνιση του καθεστώτος ΦΠΑ έλαβε χώρα με την οδηγία περί του ΦΠΑ του έτους 2007. Δυνατότητα επέμβασης στους άμεσους φόρους των κρατών μελών δεν έχουν οι υπηρεσίες της ΕΕ, η οποία μπορεί μόνο να επέμβει σε ζητήματα γενικής εναρμόνισης σύμφωνα με το άρ. 113 της Σύμβασης σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ. Μέχρι στιγμής ρυθμίστηκαν μόνο μερικοί τομείς, όπως π.χ. η φορολογία μητρικής – θυγατρικής.