Δίκαιο ανταγωνισμού και προστασία πνευματικής και βιομηχανικής ιδιοκτησίας
Ως δίκαιο ανταγωνισμού νοούνται οι διατάξεις που αφορούν στην προστασία του ανταγωνισμού από ανεπιθύμητες πρακτικές επιχειρήσεων και από περιορισμούς. Στο ελληνικό δίκαιο γίνεται διαχωρισμός μεταξύ του δικαίου του αθέμιτου ανταγωνισμού και του ελεύθερου ανταγωνισμού.
Το δίκαιο αθέμιτου ανταγωνισμού απαγορεύει πρακτικές επιχειρήσεων οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με τα συναλλακτικά ήθη. Ο νόμος 146/1914 προβλέπει μια γενική ρήτρα για την απαγόρευση του αθέμιτου ανταγωνισμού. Ο ανταγωνισμός των επιχειρήσεων φυσικά επιτρέπεται, ώστε να αυξάνεται το πελατολόγιό τους και τα κέρδη τους, αυτό όμως υπόκειται σε όρια, πέραν των οποίων ο νομοθέτης δεν επιτρέπει να ασκείται ανταγωνισμός. Το δίκαιο αθέμιτου ανταγωνισμού προστατεύει τον ανταγωνισμό ως θεσμό, τις ανταγωνιζόμενες επιχειρήσεις αλλά και τον καταναλωτή.
Κύριο αντικείμενο εφαρμογής είναι η προστασία του καταναλωτή από την παραπλάνηση, καθώς ο καταναλωτής στερείται πολλές φορές την ελευθερία επιλογής και έτσι δεν είναι εις θέσιν να κρίνει και αποφασίσει περί των προϊόντων και υπηρεσιών που του προσφέρονται.
Το δίκαιο ελεύθερου ανταγωνισμού προστατεύει τον ανταγωνισμό από περιορισμούς που οι ίδιες οι επιχειρήσεις θέτουν. Βασικός κανόνας είναι ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων είναι μια επιθυμητή κατάσταση στην αγορά, πλην όμως οι επιχειρήσεις συχνά μέσω συμφωνιών ή μονομερών πρακτικών προσπαθούν να τον περιορίσουν. Στις περιπτώσεις αυτές υπάρχουν νόμιμες προβλέψεις ώστε να αποτρέπονται τέτοιες πρακτικές και να διασφαλίζεται ο ελεύθερος ανταγωνισμός στην αγορά. Το δίκαιο ελευθέρου ανταγωνισμού περιλαμβάνεται στο νόμο 3959/2011, που αντικατέστησε τον προηγούμενο με αριθμό 703/1977.
Σχετικά με την προστασία της πνευματικής και βιομηχανικής ιδιοκτησίας, το ελληνικό δίκαιο περιλαμβάνει νόμο για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας (ν. 2121/1993), καθώς και νόμους για την προστασία των εθνικών σημάτων (ν. 4072/2012) και διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας (ν. 1733/1987). Επιπλέον ισχύουν στην Ελλάδα διάφορες διεθνείς συμβάσεις και έχουν μεταφερθεί στο ελληνικό δίκαιο ευρωπαϊκές οδηγίες σχετικά με την προστασία της πνευματικής και βιομηχανικής ιδιοκτησίας, ενώ ισχύουν παράλληλα ευρωπαϊκοί κανονισμοί όπως ο κανονισμός 207/2009 σχετικά με τα κοινοτικά σήματα.